April 2, 2011

ကမၻာႀကီး မယိမ္းယုိင္ေစဖုိ႕


သတင္းကုိ အထိတ္တလန္႔ ဖတ္၊
ကမၻာႀကီး ပ်က္ေတာ့မယ္တဲ႕။
ကမၻာပ်က္ဖုိ႕ အစ၊
ေကာလာဟလ တဲ႕။
လြန္ခဲ႕တဲ႕ (၁) ႏွစ္၊
ဟာသ အျဖစ္ ရုပ္ရွင္ေတာင္ လုပ္လုိက္ၾကေသးတယ္။
ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္ႏွစ္ ကမၻာပ်က္ျခင္း ျဖစ္မည္ - တဲ႕။
သူ သူ ငါ စမ္းတဝါး၊
လမ္းသလားေတာင္ မပ်က္ခဲ႕ၾကပါဘူး။
ေပ်ာ္ရႊင္စရာ ဟာသမ်ား၊
သူေရာ ငါပါ ေျပာခဲ့ၾကေသးတာပဲ။
ခုမ်ားေတာ့ ႏွစ္ေထာင့္ဆယ့္တစ္ အလယ္၊
မ်က္စိ သူငယ္၊ နားသူငယ္ ျဖစ္ရေတာ့မယ္။
စာေပကုိ ေျပးလွန္၊
အင္း… 
ဒါဟာ ကမၻာပ်က္ျခင္း အမွန္ေတာ့ မဟုတ္ႏုိင္ေပဘူး။
နိဒါန္းအစ သရုပ္ျပျခင္းကေတာ့ ျဖစ္ႏုိင္တယ္၊
သူသူ ငါ မကယ္ႏုိင္တာလည္း က်ိန္းေသတယ္။
မေကာင္းမႈတုိ႕ ဦးတည္ရာ၊
အရွက္နဲ႕ အေၾကာက္၊
သူ႕တုိ႕ကုိ ေစာင့္ေရွာက္ရင္ခဲ့ရင္ေပါ့။
ေမတၱာတရားကုိ အရင္းတည္၊
စာနာမႈ ညွာတာမႈေတြ ကုိယ္စီနဲ႕ေပါ့။
ေသာကေရာက္တုန္း အားေပး၊
ေပ်ာ္ရႊင္မႈေလးေတြ ရွိေစဖုိ႕ေပါ့။
သူခ်မ္းသာတာ ကုိယ္ဝမ္းေျမာက္၊
မနာလုိစိတ္ေတြ မေရာက္ခဲ႕ဘူး ဆုိရင္ေပါ့။
ၿငိမ္းခ်မ္းမႈေတြ ကုိယ္စီရ။
ကမၻာႀကီးလည္း လွပေနမွာပဲေပါ့။
သူသူ ငါငါလည္း ေသာက မေရာက္ႏုိင္ေတာ့ဘူးေပါ့။
စိမ္းလန္းလုိ႕ စုိေျပ၊
ဘဝအေျခေတြ တင့္ေနၾကေစဖုိ႕ေပါ့။
ဓန အေျခေတြ ျမင့္လုိ႕ ေဝဆာၾကေစဖုိ႕ေပါ့။
သူလည္း ထိန္း၊
ငါလည္း သိမ္း၊
ကမၻာႀကီး မယိမ္းယုိင္ေစဖုိ႕၊
တုိ႕မ်ား ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါစုိ႕ကြယ္။

ေျပးထြက္သြားၿပီ

 
သဘာဝ မဟုတ္တဲ႕ ေအးခဲမႈေတြၾကားမွာ၊
ငါ ကုိယ္တုိင္ မေအးစက္ႏုိင္။
ခႏၶာကုိယ္က ေအးစက္
စိတ္ေတြက ေခၽြးထြက္ေနတယ္။
ဘာလုပ္ ရမွာလဲ?။
ဒါဟာ ဘဝ၊ ဒါဟာ အစ၊
ကမၻာ ပ်က္ျခင္းရဲ႕ နိယာမလား။
သမုိင္း ပညာရွင္၊ သိပၸံ ပညာရွင္ေတြက ကာကြယ္၊
ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဘယ္လုိျဖစ္၊
ေရွးျဖစ္ေတြ ႀကိဳတြက္ၾကေပမယ့္၊
ေရွးသနစ္ေတြ ႀကိဳခ်က္ၾကေပမယ့္၊
အခ်ိန္တန္ေတာ့ ဆြဲယူ၊
လဲသူက လဲ၊ ကြဲသူက ကြဲ၊ မြဲသူက မြဲ၊ ဆဲသူက ဆဲ။
ေျမၾသဇာကုိ ငါတုိ႕သုံး၊
ခုေတာ့ လူလုံးလည္း မလွႏုိင္ေတာ့။
တဖန္ ျပန္လည္ကာ ေပးဆပ္၊
သဘာဝရဲ႕ ဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေပပဲ။
ေၾသာ္ . . .  ေတြးတုန္း ေငးတုန္း ေငးတုန္း ေရးတုန္း။
“ဝုန္း”ဆုိ အသံျမည္လာတယ္။
အေတြးစတုိ႕ အပုိင္းပုိင္း ျပတ္၊ ေတြးမရလုိ႕ ဒီအတုိင္းတုိင္း ရပ္။
ေၾကာက္ ေၾကာက္ လန္႔ လန္႔ ထအၾကည့္၊
ဘာမွ မရွိပါဘူး။
ကုိက္မိသည့္ ေၾကာင္ ႏွစ္ေကာင္က ေျပးထြက္သြားၿပီ။

 

blogger templates | Make Money Online