January 26, 2010

အေမေက်နပ္ပါၿပီ သားရယ္ (၃)

အေမေက်နပ္ပါၿပီ သားရယ္ (၃)

ျပစ္မွား စိတ္မွာ မရွိရာ

ေမတၱာေ၀မွ်၊ ဤေလာက၌၊ သတၱဖ၀ါး၊ အတူသြားက၊ မည္ျငား မိတ္စစ္၊ ခင္ပြန္းျဖစ္၏။ ဆယ့္ႏွစ္လွမ္းေသာ္၊ အေဖာ္သဟဲ၊ လခြဲ ညာတိ၊ မည္ဘိ မပ်က္၊ ထုိ႔ထက္လြန္စြာ၊ ရက္ၾကာ ကာလ၊ ေပါင္းဖက္ၾကမူ၊ အတၱသမာ၊ မွန္စြာ ထုိလူ၊ ကုိယ္ႏွင့္တူ၏၊ အယူေထြျပား၊ ထုိသူမ်ားအား၊ ျပစ္မွား စိတ္မွာ၊ မရွိရာဘူး။ (မဃေဒ၀)

သံသရာ ခရီသြား လူသားတုိ႔သည္ လူ႕ျပည္ဌာန လူ႕ေလာကတြင္ ႀကဳံရ ဆုံရသည္မွာ “ေရွးဘ၀က၊ ေရစက္၊ ပႏၷက္ဖူးေသာ၊ သစၥာေတြေၾကာင့္” ဒီဘ၀မွာ လာၿပီးေတာ့ ဆုံရ ႀကဳံၾကျခင္း ျဖစ္တယ္။ ဒီဘ၀မွာ အတူတူ ေနခြင့္ရဖုိ႔ဆုိတာက အတိတ္က ကုသုိလ္ေတြ အတူလုပ္ခဲ႕ဖူးသလား။ စိတ္တူ ကုိယ္တူ ရွိခဲ႕ဖူးသလား။ ဒီဘ၀မွာေရာ သူ႕အက်ိဳး ကုိယ့္အက်ိဳး မွ်မွ်တတ ေဆာင္ရြက္ၾကႏုိင္ရဲ႕လား။ ဒီလုိေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၿပီ ဆုိရင္ေတာ့ ဘယ္ေတာ့ ခြဲရ ခြါရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

ႀကဳံရ ဆုံရေသာ အခုိက္အတန္႔ ကာလအတြင္း ေျခေထာက္ ၇-ဖ၀ါး အတူသြား၊ အတူ လွမ္းမိခဲ႔ရင္ မိတ္ေဆြစစ္ ျဖစ္တယ္၊ ၁၂-ဖ၀ါး အတူ လွမ္းမိခဲ႔ရင္ေတာ့ လက္တြဲေဖာ္၊ ၁၅-ရက္ေလာက္ ေပါင္းသင္းခဲ႔မိရင္ ေဆြမ်ိဳး၊ ဒီ႔ထက္ အလြန္ ေပါင္းရ သင္းရ၊ ေတြ႕ၾက ဆုံၾကရရင္ေတာ့ မိမိနဲ႔ အတူထားၿပီး ဆက္ဆံရလိမ့္မယ္။ မည္သုိ႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး လူမ်ိဳးကုိ မဆုိ မျပစ္မွားေသာ စိတ္ထားျဖင့္ ဆက္ဆံရမယ္-ဟု မာန္လည္ဆရာေတာ္ ဘုရားႀကီးက ဆုံးမခဲ႔ဖူးတယ္။

လမ္းမခြဲခင္ ဆုံးမစကား

မိေထြးေတာ္ႀကီးနဲ႔ သာကီ၀င္အမ်ိဳးသမီးရဟန္းမ ငါးရာတုိ႔ တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး သည္းခံ ခြင့္လႊတ္ၾကဖုိ႔ နတ္ေတြကုိ ပန္ၾကားရင္း တရားတစ္ပုဒ္နဲ႔ ဆုံးမၿပီး ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။

(န ဇရာ မစၥဳ၀ါ ယတၳ၊ အပိၸေယဟိ သမာဂေမာ၊ ပိေယဟိ ၀ိေယာေဂါတၳိ၊ တံ ၀ဇၨိႆံ အသခၤတံ။ )

တုိ႔တေတြ အခုသြား ရမွာက နိဗၺာန္ခရီးျဖစ္တယ္၊ အဲဒီနိဗၺာန္မွာ ေဆြးေျမ့ ယုိယြင္း၊ အုိမင္း ရတဲ့ သေဘာေတြ၊ ဆံျဖဴ ခါးကုိင္း နားထုိင္ၿပီးေတာ့ မရဏလက္တြင္း သက္ဆင္းရတဲ႔သေဘာေတြ၊ ငုိရာက ႀကီး၊ ႀကီးရာက အုိ၊ အုိရာက နာ၊ နာရကေသ၊ အဲဒီ ဆင္းရဲျခင္း သေဘာေတြ မရွိပါဘူးကြယ္။ စိတ္ဆင္းရဲစရာ ျဖစ္တဲ႔ မခ်စ္မႏွစ္သက္တဲ႔သူေတြ႕နဲ႔ ေပါင္းေဖာ္ ယွဥ္တြဲ ေနထုိင္ရၿပီး၊ ခ်စ္ခင္ ႏွစ္သက္တဲ႔ သူေတြနဲ႔ ေကြကြင္း ခြဲခြါသြားရမယ့္ သေဘာေတြလည္း မရွိပါဘူးကြယ္၊ အဲဒီအရာ၀တၳဳေတြ မရွိတဲ႔ ေအးခ်မ္း ၿငိမ္းရာ နိဗၺာန္သာသုိ႔ မိေထြးေတာ္ႀကီးသြားေတာ့မယ္ လုိ႔ တရားေဟာရင္း နဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လုိက္တယ္။

“ငုိခ်င္ရက္ လက္တုိ႔” ဆုိသလုိ မိေထြးေတာ္ႀကီး နိဗၺာန္သြားေတာ့မယ့္အေၾကာင္း ႏႈတ္ဆက္လုိက္မွပဲ လမ္းေဘး၀ဲယာ တစ္ဖက္တတစ္ခ်က္မွာ မိေထြးေတာ္ႀကီးအေပၚ သံေယာဇဥ္ေတြနဲ႔ ေႏွာင္ဖြဲ႔ၿပီး ရာဂမကင္းႏုိင္ၾကေသး တဲ႔ ပရိသတ္ေတြကလဲ ငုိေၾကြးၾကျပန္တယ္။ ဒီတစ္ခါ သူတုိ႔ငုိတဲ႔ အသံေလးက မွတ္သားစရာ။

“အေဟာ ေနာ အပၸပုညတာ” တဲ႔ မိေထြးေတာ္ႀကီးနဲ႔ ငါတုိ႔တေတြ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ႀကဳံခြင့္ ဆုံခြင့္ မရေတာ့ တာဟာ ငါတုိ႔တေတြမွာ ဘုန္းကံနဲၾကလုိ႔ပဲ-လုိ႔ ေျပာေျပာၿပီး ငိုၾကတာ။
ဟုတ္တာေပါ့ မိေထြးေတာ္ႀကီးနဲ႔ ရွိေနရင္ သူတုိ႔တေတြကုိ ေကာင္းတာေတြ လုပ္ဖုိ႔၊ မေကာင္းတာေတြ မလုပ္ဖုိ႔၊ မိမိစိတ္ကေလးကုိ ျဖဴစင္ေအာင္ထားဖုိ႔ မၾကာခဏဆုိသလုိ ဆုံးမ ၾသ၀ါဒေတြ ေပးေလ႔ရွိတယ္။ အခုေတာ့ ဆုံးမမယ့္သူ မရွိေတာ့တဲ႔ “အမိမဲ႔သား၊ ေရနဲငါး”ဘ၀ကုိ ေရာက္သြားၾကၿပီ။ အဲဒီလုိနဲ႔ သူတုိ႔တေတြဟာ ေျဖမဆည္ႏုိင္ မ်က္ရည္ တၿဖိဳင္ၿဖိဳင္နဲ႔ ငုိေၾကြးေနၾကတာေပါ့။

ငိုေၾကြးတယ္ဆုိတာ

အမွန္တကယ္ေတာ့ ငိုတဲ႔သူမ်ားဟာ ကိေလသာရာဂေတြ မ်ားေနလုိ႔၊ သံေယာဇဥ္ ကိေလသာေတြ သိပ္မ်ားေနလုိ႔ ငုိၾကတာ။ မိေထြးေတာ္ႀကီးကေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးပဲ။ ရဟႏၲာျဖစ္ေနၿပီေလ၊ ငုိေၾကြးစရာ မ်က္ရည္မွ မက်န္ေတာ့တာ။ သူတုိ႔တေတြကုိ တုန္လႈပ္မႈ ကင္းမဲ႔တဲ႔စိတ္နဲ႔ကုိ ထာ၀ရႏႈတ္ဆက္သြားတာ။

ႏႈတ္မဆက္သင့္ဘူး

ဒါနဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ဖတ္ဖူးတဲ႔ ေမာင္စိန္၀င္း (ပုတီးကုန္း)ရဲ႕ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကုိ သြားသတိရမိတယ္။ သူကေျပာေတာ့ ႏႈတ္မဆက္သင့္ဘူးတဲ႔။

ေတြ႕ျပန္ေတာ့ ခဏကြယ္၊ ခ်စ္လုိ႔ရယ္ မ၀ဘူး၊ ေ၀းကြာေအာင္ ၾကမၼာဖန္ေတာ့၊ ေလာကဓံ ယုိင္ယုိင္ထဲမွာ၊ ခြဲခြါႏုိင္ဘူး၊ ႏႈတ္ကုိေတာ့ မဆက္ခ်င္၊ ေနရစ္ေတာ့ ခ်စ္သက္ဦး၊ ထာ၀ရ ခြဲခြါသူသာ ႏႈတ္ဆက္တာမုိ႔၊ ၾကင္နာသူ တုိ႔ႏွစ္ဦးအတြက္ ႏႈတ္မဆက္သင့္ဘူး။

ႏႈတ္ဆက္တယ္ ဆုိတာ ထာ၀ရခြဲခြါသြားၾကတဲ႔ သူေတြသာ ႏႈတ္ဆက္ၾကတာ၊ ထာ၀ရမခြဲမခြါေသးဘဲ ျပန္လည္ ဆုံေတြ႕ၾကရမွာျဖင့္ ႏႈတ္မဆက္သင့္ဘူးတဲ႔။

ေတာင္တန္းေပၚမွာ

စာေရးသူတုိ႔ အစိုးရတာ၀န္နဲ႔ ေတာင္တန္းေပၚမွာ ၁၀-တန္းေတြကုိ အဂၤလိပ္စာသင္ေပးရင္း(2000-ခုႏွစ္က ထင္ပါတယ္။) တပည့္ေတြကုိ စာသင္ၾကားမႈၿပီးဆုံးတဲ႔ေန႔မွာ အဲဒီကဗ်ာေလးကုိ စာသားေျပာင္းၿပီး ေရးျပ ရြတ္ျပဖူးတယ္။

ေတြ႕ျပန္ေတာ့ ခဏကြယ္၊ သင္လုိ႔ရယ္ မ၀ဘူး၊ ေ၀းကြာေအာင္ ၾကမၼာဖန္ေတာ့၊ ေလာကဓံ ယုိင္ယုိင္ထဲမွာ၊ ခြဲခြါႏုိင္ဘူး၊ ႏႈတ္ကုိေတာ့ မဆက္ခ်င္၊ ေနရစ္ေတာ့ တပည့္မ်ား၊ ထာ၀ရ ခြဲခြါသူသာ ႏႈတ္ဆက္တာမုိ႔၊ ၾကင္နာသူ ဆရာ တပည့္ႏွစ္ဦးအတြက္ ႏႈတ္မဆက္သင့္ဘူး။ အဲဒီလုိ ေရးျပ ရြတ္ျပေတာ့ တပည့္မေတြထဲက ခ်င္းမေလးတစ္ေယာက္ ငိုပါေလေရာ။

ရြတ္ျပရတဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္

ပလႅင္ေပၚမွာလဲ ဒီကဗ်ာကုိ တရားေဟာရင္းရြတ္ျပဖူးတယ္။

ေတြ႕ျပန္ေတာ့ ခဏကြယ္၊ ေဟာလုိ႔ရယ္ မ၀ဘူး၊ ေ၀းကြာေအာင္ ၾကမၼာဖန္ေတာ့၊ ေလာကဓံ ယုိင္ယုိင္ထဲမွာ၊ ခြဲခြါႏုိင္ဘူး၊ ႏႈတ္ကုိေတာ့ မဆက္ခ်င္၊ ေနရစ္ေတာ့ ပရိတ္သတ္မ်ား၊ ထာ၀ရ ခြဲခြါသူသာ ႏႈတ္ဆက္တာမုိ႔၊ ၾကင္နာသူ ပရိသတ္္မ်ားအတြက္ ႏႈတ္မဆက္သင့္ဘူး။

အဲဒီလုိ ရြတ္ျပေနတာဟာ ရြတ္လုိ႔ ေကာင္းတာလဲ ပါတယ္။ ခြဲခြါရျခင္းသေဘာေၾကာင့္ မတည္ၿမဲျခင္း အနိစၥသေဘာကုိ သိေစခ်င္တာလဲ ပါတယ္။ ေနာက္ ခ်စ္တဲ႔သူေတြနဲ႔ ေကြကြင္း ခြဲခြါရတဲ႔ (ပိေယဟိ ၀ိပၸေယာေဂါ ဒုေကၡာ) ဆင္းရဲျခင္းရဲ႕ ဒုကၡသေဘာကုိ သိေစခ်င္တာလဲပါတယ္။ အဲဒီသေဘာေတြ ေျပာျပၿပီးေတာ့မွ ရြတ္ျပခဲ႔တာပါ။

၂၀၀၂-ခုႏွစ္မွာ သတင္းစကားၾကားရတာေတာ့ ေတာင္ေပၚမွာ စာသင္ေပးရင္း ႀကဳံရဆုံရ ငုိခဲ႔ရသူ ခ်င္းမေလး သီလရွင္ ၀တ္သြားတယ္လုိ႔ ၾကားတယ္၊ အခုစာေရးေနခ်ိန္ မွာေတာ့ ၀တ္ေနေသးလား၊ မ၀တ္ေတာ့ဘူးလား ဆုိတာ မသိဘူး။

ဆက္ရန္ -

၀န္ခံခ်က္

ဤစာမူမ်ားကုိ သုတၱႏၲ ပိဋက၊ ခုဒၵကနိကာယ္၊ အပါဒါနပါဠိေတာ္ ဒုတိယအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၉၇-မွ ၂၈၈-အထိ၊ ဂါထာေပါင္း ၁၉၀-ေက်ာ္တုိ႔မွ ထုတ္ႏႈတ္၍ ၃-လပုိင္း၊ ၂၀၀၈-ခုႏွစ္တြင္ ဧရာ၀တီတုိင္း၌ စာေရးသူ ေဟာၾကားခဲ႔ဖူးေသာ “အေမေက်နပ္ပါၿပီသားရယ္” တရားေတာ္ကုိ အေျခခံလ်က္ အင္တာနက္ စာဖတ္သူတုိ႔အတြက္ ထုိင္းႏုိင္ငံေရာက္ ျမန္မာေက်ာင္း ရဟန္းေတာ္မ်ားဆုိဒ္ (MSMO)၊ ၀ိမုတၱိသုခ၊ ၀ိမုတၱိရသ၊ အျဖဴေရာင္ဆုိဒ္မ်ားတြင္လည္း ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါေၾကာင္း။

ေမာင္ပညာ (မန္းတကၠသုိလ္)
pyinyar08@gmail.com

0 comments:

 

blogger templates | Make Money Online