ေရႊလက္တြဲလုိ႕ ၿမဲေစခ်င္ (၁)

အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း

လူသားတုိ႔သည္ ဟုိး . . . လြန္ခဲ႔သည့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြားကတည္းက တေယာက္တည္း မေနလုိၾက။ အုပ္စုလုိက္ဖြဲ႕၍ ေနလုိၾကသည္။ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာၾကရင္း တေနရာမွ တေနရာ၊ ေဒသတခုမွ ေဒသတခု၊ တဦးမွ တဦးသုိ႔ ေပါင္းသင္း ဆက္သြယ္မိၾကရင္း သံေယာဇဥ္ကုိ အေျခခံလ်က္ ခင္မင္ရင္းႏွီးလာခဲ႕ၾကသည္။
ခင္မင္ ရင္းႏွီးမႈ၏ ေနာက္တြင္၊ အတူေန၊ အတူသြား၊ အတူစားလုိၾကသည္။ သာမန္ေလာကီလူသားတုိ႔၏ သေဘာ သဘာ၀အတုိင္း ခင္မင္ရင္းႏွီးသူ အခ်င္းခ်င္း မခြဲႏုိင္ မခြါလုိၾက။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ခင္မင္ရင္းႏွီးမႈကုိ အေျခခံလ်က္ ဘ၀ႏွစ္ခုကုိ ေပါင္းစပ္လုိၾက၏။ ဘ၀ႏွစ္ခုကုိ တစ္ခုတည္းျဖစ္ေအာင္ တည္ေထာင္ဖန္တီးလုိၾက၏။ ဒါကုိပင္ အိမ္ေထာင္ျပဳျခင္း၊ လက္ထပ္ ထိမ္းျမားျခင္း-ဟု သုံးႏႈံးၾကမည္ ထင္ပါသည္။

ဘ၀ႏွစ္ခု ေပါင္းစပ္ဖုိ႔

ေမြးလာသည္က တစ္ေယာက္တည္း၊ ဒါေပမယ့္ တစ္ေယာက္တည္း မေနလုိ။ အထီးက်န္ျခင္းကုိ မခံစားႏုိင္။ အသုိင္း၀ုိင္း အေႏွာင္အဖြဲ႕ကုိ လုိခ်င္ၾကသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အေပါင္းအသင္းကုိ ရွာၾကသည္။ စိတ္တူ သေဘာတူ ျဖစ္မည့္သူကုိ ေရြးခ်ယ္ၾကသည္။ အေပါင္းအသင္းဆုိသည္မွာလည္း ေကာင္းသည္လည္း ရွိသလုိ ဆုိးသည္လည္း ရွိသည္။ ေနရာတုိင္းမွာ မိမိအယူအဆႏွင့္ သူ႕အယူအဆကုိ ေပါင္းစပ္ဖလွယ္ႏုိင္မည့္သူ။ ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ျဖစ္မည့္သူမ်ားကုိ ရွာေဖြၾကရ၊ ေရြးခ်ယ္ၾကရျပန္သည္။
ေနရာတုိင္းမွာ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးျခင္း၊ အႀကံဉာဏ္ေတာင္ခံျခင္း၊ စိတ္တူ သေဘာတူ လုပ္ေဆာင္ျခင္းတုိ႔ျဖင့္ တသက္တာ ဘ၀လက္တြဲေဖာ္ကုိ ရွာၾကသည္။ လက္တြဲေဖာ္ဆုိသည္မွာလည္း တစ္ဘ၀လုံးအတြက္ ရည္ရြယ္ ရည္းစူး၍ ဘ၀တုိက္ပြဲကုိ ဆင္ႏႊဲဖုိ႔အတြက တစ္ဦးကုိ တစ္ဦး ကူညီ ေဖးမ၊ ေ၀ဖန္ အႀကံဉာဏ္ေပးၾကရင္းျဖင့္ ဘ၀ႏွစ္ခုကုိ တစ္ခုတည္းျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းစပ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားၾကရ၏။

ဘ၀တစ္ခု

လူသားမ်ားတြင္ လုိခ်င္မႈ၊ အမ်က္ထြက္မႈ၊ ေတြေ၀ေငးေမာ နာမလည္ႏုိင္မႈတုိ႕ အသီးသီးရွိၾက၏။ တစ္ဦးႏွင့္ တစ္ဦး မတူညီႏုိင္ၾက။ တခါတေလ တစ္ေယာက္တည္း၊ ဘ၀တစ္ခုတည္းေတာင္ ယေန႔ႏွင့္ မနက္ျဖန္ အႀကိဳက္ခ်င္း တူညီႏုိင္မွ တူညီမည္။ ကုိယ္ႀကိဳက္သည့္ အစားအစာကို ႏွစ္သက္ျမတ္ႏုိးစြာစားေသာက္ေသာ္လည္း အစားအစာ ၀သည္ႏွင့္ မနက္ျဖန္ မဆုိထားႏွင့္ ယေန႔ပင္ မႀကိဳက္ခ်င္ မစားခ်င္ေတာ့။ အ၀တ္ဆုိသည္မွာလည္း ထုိ႔အတူပင္။ ခု အျဖဴႀကိဳက္၊ ေတာ္ၾကာ အစိမ္းႀကိဳက္ႏွင့္ အႀကိဳက္ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေျပာင္းလဲေနၾကသည္။
တခါတေလ မိမိလုပ္ခ်င္သည့္ အရာမ်ားတြင္လည္း ကုိယ့္စိတ္ႏွင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ မတူညီဘဲ ရွိတတ္ၾကသည္။ အလုပ္ပိတ္ရက္တြင္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ လည္ရင္ ေကာင္းမလား၊ အစားအေသာက္ ေကာင္းေကာင္းေလး ခ်က္စားရင္ ေကာင္းမလား။ ဒါမွ မဟုတ္ ေအးေအးလူလူ အိပ္ေနရရင္ ေကာင္းမလား စသည္ျဖင့္ ကုိယ့္စိတ္ႏွင့္ ကုိယ့္ကုိယ္ ဘ၀တစ္ခုတည္းေတာင္မွ ကုိယ့္အႀကိဳက္ကုိ ေ၀ခြဲမရ၊ ဆုံးျဖတ္မရ ရွိေနတတ္၏။

ဘ၀ႏွစ္ခု

ဘ၀ႏွစ္ခုကုိ တစ္ခုတည္းျဖစ္ေအာင္ ေနသားတက် တည္ေဆာက္ႏုိင္ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ အလြန္ခက္ခဲမည္ထင္သည္။ ကုိယ္ႀကိဳက္တာကုိ သူႀကိဳက္ႏုိင္ပါ့မလား။ ကုိယ္လုိခ်င္တာကုိ သူလုိခ်င္ပါ့မလား။ ကုိယ္စားခ်င္တာကုိ သူစားခ်င္ပါ့မလား။ ကုိယ္ေနခ်င္သလုိ သူေနခ်င္ပါ့မလား။ သူ႕အႀကိဳက္ ကုိယ့္အႀကိဳက္ လုိက္ေလ်ာႏုိင္ပါ့မလား-စသည္ျဖင့္ စဥ္းစားစရာ အမ်ားအျပား ရွိလာျပန္သည္။

ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္

သုိ႔ေသာ္ ေလာကီသားတုိ႔ ျဖစ္ၾကသည့္အေလ်ာက္ မ်က္စိတ္ကုိ စုံမွိတ္၍ ဘ၀ႏွစ္ခုကုိ တစ္ခုတည္းျဖစ္ေအာင္၊ ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္အျဖစ္ ဖန္တီးလုိၾက၊ ဖန္တီးလုိက္ၾကသည္။ အမွန္တကယ္ ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ ျဖစ္ဖုိ႔ဆုိသည္မွာ မလြယ္ကူ။ ကုိယ့္စိတ္ႏွင့္ ကုိယ္၊ တစ္ကုိယ္ တစ္စိတ္တည္းဘ၀မွာေတာင္ အေ၀မတည့္ခ်င။ ႏွစ္ကုိယ္ ႏွစ္ဘ၀ကုိ တစ္စိတ္တ၀မ္း၊ တသားတည္ျဖစ္ေအာင္၊ ႏွစ္ကုိယ့္တစ္စိတ္ စြယ္ေတာ္ရြက္ေလးလုိ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ အခ်ိန္ေလးေတာ့ လုိမည္ထင္သည္။ ခ်က္ခ်င္းႀကီးေတာ့ မျဖစ္ႏုိင္၊ မရႏုိင္ေပ။

မ်ိဳးဇာနည္ (မန္းတကၠသုိလ္)